شرکت‌های فناوری معمولاً زیرمجموعه قوانین و مقررات عمومی قرار می‌گیرند که برای همه شرکت‌ها در یک کشور یا منطقه یکسان است. در ادامه، به برخی از قوانین عمومی که ممکن است برای شرکت‌های فناوری اعمال شود، اشاره می‌کنم:
قوانین حفاظت از حریم خصوصی: اکثر کشورها قوانینی در خصوص حفاظت از حریم خصوصی افراد دارند. این شرکت تمامی تبعیه قوانین جمهوری اسلامی ایران میباشد.
قوانین مربوط به حقوق تکنولوژی: قوانینی ممکن است برای حفاظت از حقوق مالکیت فکری، اختراعات، علائم تجاری و کپی‌رایت در نرم‌افزارها و فناوری‌های دیگر وجود داشته باشد. برای مثال، در ایالات متحده، قوانین مربوط به حقوق تکنولوژی شامل قوانین حقوق تکنولوژی (Tech Rights Act)، قوانین حقوق نرم‌افزار (Software Rights Act) و قوانین علائم تجاری (Trademark Act) می‌شود.
قوانین امنیت سایبری: بسیاری از کشورها قوانین و مقرراتی برای حفظ امنیت سایبری و مقابله با جرایم رایانه‌ای دارند. این قوانین ممکن است شامل مواردی مانند جرم‌شناسی سایبری، حفاظت از اطلاعات حساس و اقدامات امنیتی در برابر تهدیدهای سایبری باشد.
قوانین حفاظت مصرف‌کننده: برخی از قوانین ممکن است برای حفاظت از منافع و حقوق مصرف‌کنندگان در حوزه فناوری و ارائه خدمات آنلاین وجود داشته باشد. این قوانین می‌توانند شامل حقوق مصرف‌کنندگان در خرید و فروش آنلاین، عدم تبلیغات گمراه‌کننده و حفظ امنیت اطلاعات مصرف‌کنندگان باشند.
قوانین مالی و مالیاتی: شرکت‌های فناوریممکن است موظف به رعایت قوانین و مقررات مالی و مالیاتی در کشور یا منطقه‌ای که فعالیت می‌کنند باشند. این شامل قوانین مربوط به حسابداری، گزارشدهی مالی، مالیات بر درآمد و سایر موارد مالی است.
شرکت فناور برای حفظ شفافیت و رعایت قوانین، سیاست‌ها و رهنمودهای داخلی خود را نیز اجرا می‌کنند.